Zeg je ‘Ashley Poston’ dan zal heel booktok en bookstagram meteen zeggen: ja, ik wil haar nieuwe boek lezen! Deze schrijfster weet ons al jaren te overtuigen met haar geweldige romans, die instant hits worden. Tijd om er daar eentje aan toe te voegen met ‘Sounds Like Love‘!
‘Joni Lark has a secret. She’s one of the most coveted songwriters in LA, and yet she can’t write. There’s an emptiness inside her, and nothing seems to fill it. When she returns to her hometown of Vienna Shores, North Carolina, she hopes that the sand, the surf, and the concerts at The Revelry, her family’s music venue, will spark inspiration. But when Joni gets there, nothing is how she left it. Her best friend is hiding something, her mother’s memories are fading fast, and The Revelry is closing.
How can Joni write when her world is leaving her behind? Until she hears it. A melody in her head, lyric-less and half-formed, and an alluring and addictive voice to go with it—belonging, apparently, to a wry musician with an emptiness of his own. Surely, he’s a figment of Joni’s overworked imagination. Then a very real man shows up in Vienna Shores. He’s arrogant and guarded—nothing like the sweet, funny voice in Joni’s head—and he has a plan for breaking their inconvenient telepathic connection: finish the song haunting them both and hope they don’t risk their hearts—or their secrets—in the process. Because that melody, the one drawing them together . . . what if it’s there for a reason?’ (Uitgegeven door Penguin Random House).
Als er een schrijfster is die de harten van romanlezers de afgelopen jaren heeft gestolen, dan is het schrijfster Ashley Poston wel. Al haar boeken worden met open armen ontvangen en ik snap wel waarom: deze schrijfster brengt ons een perfecte mix van liefde, hartstocht en emotionele onderliggende verhalen die het een realistisch randje meegeven. Precies zoals ze ook doet in haar nieuwste roman ‘Sounds Like Love’.
In ‘Sounds Like Love’ maken we kennis met tekstschrijfster Joni. Ze wordt gezien als een belangrijke liedtekstschrijver, maar in werkelijkheid krijgt ze de laatste tijd geen woord meer op papier. Ze besluit om terug te gaan naar de plek waar ze opgroeide, naar haar ouders. Waar ze voor het eerst echt wordt geconfronteerd met de ziekte van haar moeder. Haar moeder lijdt aan dementie en verliest beetje bij beetje steeds meer haar spraak. Joni heeft het moeilijk om haar eigen emoties te begrijpen en leeft met de vrees dat ze haar moeder snel gaat verliezen. Tegelijkertijd is haar carrière aan het wankelen en moet ze proberen om nieuwe muziek op de plank te brengen. Een deuntje dat al een tijdje in haar hoofd zit en een interessante man kunnen haar daar misschien wel mee helpen. En als de muziek weer begint te vloeien, kunnen emoties ook verder ontrafelt worden. Poston brengt ons met Joni een geweldig personage om te volgen. Iemand met het hart op de juiste plek, die weet wat ze wil in het leven, maar worstelt met alle gebeurtenissen eromheen. Die afscheid moet nemen van iemand die zo dicht bij haar stond, terwijl diegene er nog is. Een personage waar je een vriendschap mee sluit die niet te breken is, waar je voor juicht en waar je pagina naar pagina over wilt lezen. Poston zet met Joni een menselijk personage neer waar je jezelf in kunt herkennen.
‘Een van de beste verhalen van deze schrijfster tot nu toe!’
De schrijfster brengt ons dit boek met haar pakkende vlotte schrijfstijl, met daarbij veel oog voor details. Dit zien we terug in de situatie-omschrijvingen, zo zien we de concertzaal voor ons waar Joni haar muziek speelt, maar ook in de emoties zien we dit goed terugkomen. Poston beschrijft in het nawoord dat zij nooit echt afscheid heeft kunnen nemen van haar oma die leed aan dementie. Voor haar was het geen lange aanloop naar het moment toe dat haar oma haar niet meer herkende, maar een kort afscheid. Ze wilde dit graag in haar boek anders onder woorden brengen en Joni een afscheid geven zoals ze dat zelf ook had gewild. Dit doet ze vol emotie en gevoel, waarmee ze laat zien hoe moeilijk dementie is voor degene die eraan lijdt en voor degene die afscheid moeten nemen van een dierbare die er fysiek nog is, maar mentaal herinneringen kwijt is. Een onderliggende laag die het boek emotioneel maakt en ervoor zorgt dat het raakt tot op het bot. Hoewel dit niet de hoofdlijn is, daar vinden we vooral de romantiek, is het er wel eentje die ervoor zorgt dat ik dit boek niet meer ga vergeten! En dan hebben we de romantiek nog die als een strik om dit alles is. Poston presenteert ons een perfecte slowburn die je heerlijk laat meezwijmelen met twee personages die veel voor de kiezen hebben gekregen, mooie raakvlakken hebben en wat mysterieus over zich heen hebben waardoor je benieuwd bent hoe het verder gaat. Dit gecombineerd met de liefde voor muziek die als een rode draad door dit verhaal loopt (zo hebben de hoofdstukken allemaal de titel gekregen van een muzieknummer dat perfect op het hoofdstuk aansluit), maakt het voor mij compleet.
Poston brengt ons met ‘Sounds Like Love’ wederom een pakkend verhaal dat je niet los zal laten. Het interessant, kwetsbare en tegelijkertijd krachtige hoofdpersonage, de mooie vlotte schrijfstijl, de romantiek en de onderliggende emotionele lagen maken dit een verhaal uit duizenden. Je zult erbij huilen, je zult erbij giechelen van de humor die er ook zeker inzit, maar het zal je vooral bijblijven als een van de beste verhalen van deze schrijfster tot nu toe!