Wat doe je wanneer je de ware tegenkomt? Dan ga je er uiteraard achteraan! Maar wanneer je overleden bent en hem tegenkomt in ’the afterlife’, waar hij meteen uit wordt weggestuurd om terug te keren naar aarde, dan wordt dat op zijn zachts gezegd een beetje lastig. Hoofdpersonage Delphie krijgt de kans om terug te keren naar de aarde om haar soulmate achterna te gaan, enige voorwaarden: ze moet hem binnen tien dagen ervan overtuigen dat ze voor elkaar gemaakt zijn. We lezen erover in het pakkende verhaal ‘The Love of my Afterlife’ van Kirsty Greenwood.
‘If she wasn’t dead already, Delphie would be dying of embarrassment. She’s entered the afterlife wearing the sort of pyjamas you don’t want anyone to see and finds herself face-to-face with the most handsome man she’s ever encountered. And he’s smiling at her. As they start to chat, everything else becomes background noise – until someone comes running out of a door, yelling something about a huge mistake, and sends the dreamy stranger back down to earth. In a twist of fate, Delphie is offered a deal in which she can return to her previous life and reconnect with the mysterious man she’s sure is her soulmate.
The challenge? She only has ten days to find him. Ten days to make him fall for her. Oh, and he has no recollection of them ever having met…’ (Uitgegeven door Penguin UK).
Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen, ik ben fan van Kirsty Greenwood! Voordat ik ‘The Love of my Afterlife’ las, had ik nog geen een boek van haar gelezen, maar jeetje wat een geweldige schrijfster is Greenwood! Ze weet humor, liefde, feelgood, emoties, gevoelens samen te vangen in een bruisend verhaal waar je alleen maar in kunt blijven lezen! Maak kennis met ‘The Love of my Afterlife’, je nieuwe favoriete feelgood!
In ‘The Love of my Afterlife’ maken we kennis met Delphie. Een zevenentwintigjarige vrouw die nog nooit een relatie heeft gehad, op school altijd werd gepest en daardoor niemand echt meer dichtbij laat komen. Wanneer ze tijdens het eten van een hamburger stikt komt ze in ’the afterlife’ terecht. Geen witte tunnel die haar naar de hemel leidt, maar een wasserette waar een therapeut haar hele leven aan haar voorbij laat gaan. Tijdens deze sessie in de wasserette ziet de therapeut een connectie tussen Delphie en een net overleden man. Alleen wordt deze man, Jonah, in kwestie meteen teruggestuurd, aangezien het nog niet zijn tijd is. Om Delphie een nieuwe kans te geven, geeft de therapeut haar de optie om terug te keren naar de aarde en daar de man van haar dromen te vinden. Om op aarde te kunnen blijven moet ze alleen wel Jonah binnen tien dagen kussen. Een uitdaging die ze aanpakt, maar wat ze haarzelf daarmee op de hals haalt? We maken kennis met een geweldig grappig personage. Iemand die over een flinke dosis sarcasme beschikt, haarzelf op de hak neemt, maar ook iemand met een verdrietige achtergrond. Delphie is redelijk door haar ouders in de steek gelaten en had tijdens haar leven maar één iemand waar ze echt een beetje bij terecht kon. Ze heeft muren opgetrokken die moeilijk naar beneden te krijgen zijn. Iets waar we deelgenoot van worden gemaakt tijdens haar zoektocht naar de liefde van haar leven, doordat Greenwood dit verhaal optekent vanuit de ik-vorm. Dit geeft ons de mogelijkheid om echt in de gedachtes van Delphie te duiken en haar te doorgronden waardoor we al snel een band met haar vormen.
‘Humorvol, romantisch en mooi gelaagd!’
Greenwood brengt ons een ogenschijnlijk vlotte feelgood, waarin liefde en humor voorop staan. Maar ze brengt ons ook een gelaagd verhaal. Ja, de liefdeszoektocht van Delphie vormt een grote hoofdlijn, maar Greenwood laat ook zien dat het goed kan zijn om mensen binnen te laten. Om jezelf open te stellen voor anderen en daardoor soms verrast te worden in het leven. Ze laat Delphie een emotionele groei doormaken die prachtig is en maakt dat je soms ook zelf stil zult staan bij aspecten van je eigen leven. Dit doet de schrijfster allemaal met een meesterlijk vlotte schrijfstijl die doorspekt is met humor en geweldig kleurrijke personages die het een feestje maken om te lezen. Ik ben onder de indruk van haar manier van verhaalvertelling die wel wat weg heeft van Kinsella’s verhaalinsteken: warm, humorvol en liefdevol. Ik kan niet wachten om weer een verhaal van haar hand te lezen! En als het dan ook zo’n uniek concept bevat dan kan ik mij nu al voorstellen dat het weer een doeltreffer gaat zijn!