Zeg je Elif Shafak dan zullen veel boekliefhebbers je vertellen dat deze Brits-Turkse schrijfster een waar literair talent is. Haar boek ‘The Island of Missing Trees’ was een razend populair succes en wist lezers wereldwijd niet meer los te laten. De schrijfster is nu terug met een net zo pakkend verhaal waar je helemaal in mee wordt gezogen, ‘There are Rivers in the Sky‘.
‘In the ruins of Nineveh, that ancient city of Mesopotamia, there lies hidden in the sand fragments of a long-forgotten poem, the Epic of Gilgamesh.
In Victorian London, an extraordinary child is born at the edge of the dirt-black Thames. When his brilliant memory earns him a spot as an apprentice at a printing press, the world opens up far beyond the slums and across the seas.
In 2014 Turkey, Narin, a Yazidi girl living by the River Tigris, waits to be baptised. The ceremony is cruelly interrupted, and soon she and her grandmother must journey across war-torn lands in the hope of reaching the sacred valley of their people.
In 2018 London, broken-hearted Zaleekhah, a hydrologist, moves to a houseboat on the Thames to escape the wreckage of her marriage – until an unexpected connection to her homeland changes everything.’ (Uitgegeven door Penguin UK)
Eén enkele druppel water maakt het verschil in het nieuwste boek van Elif Shafak. Het literaire talent laat de druppel het startsein vormen van haar nieuwste roman die beklijft door haar prachtige manier van worldbuilding, door haar diepgaande verhaallijnen en haar inspirerende manier van verhaalvertelling.
In ‘There are Rivers in the Sky’ gaan we op pad met drie hoofdpersonages, alle worden aangeraakt door een druppel water die als een rode draad door het verhaal loopt. Een druppel die honderden jaren geleden op het hoofd van een koning viel terwijl hij een brute daad deed. Vele jaren later valt de druppel water op een net geboren baby, om nog meer jaren later onderdeel te zijn van de doop van een jong meisje en in het heden een traan te vormen in de ooghoeken van een onderzoekster. Alle drie de verhalen van de personages worden aan elkaar geregen door één druppel water. Shafak brengt ons drie mateloos interessante en complexe personage om te volgen, personages die je wilt doorgronden en waar je met liefde mee op pad gaat om ze echt te leren kennen. Zoals de jonge Arthur die een gave heeft waardoor hij veel details kan onthouden. Een slimme jongen die in de ban raakt van een gedicht dat hij wil afronden, iets waar hij veel voor over heeft. De stukken waarin we op pad gaan met de jonge Narin, het tweede hoofdpersonage zijn uiterst schrijnend te noemen. We zien hoe haar land gebukt gaat onder oorlog en wat dit doet met iemand, de angst en pijn die daarbij komt kijken. Hartverscheurend en verdrietig, iets dat Shafak goed naar voren brengt zonder daarbij concessies te doen of het verhaal mooier te maken. Met het derde hoofdpersonages Zaleekhah krijgen we een kijkje in het heden, waarbij we de sporen uit het verleden goed blijven zien. Zowel voor Zaleekhah die op zoek gaat naar de roots van haar bestaan, als op het gebied van klimaatverandering. Als wetenschapper op het gebied van water, zien we door haar ogen de schade die door de jaren heen is ontstaan in onze natuur. Iets dat Shafak met veel verve naar het papier heeft weten te vertalen.
‘Literatuur op haar best!’
Iets dat vooral komt door haar prachtige gedetailleerde manier van schrijven die dit literaire werk naar een nog hoger niveau brengt voor mij. Shafak is een ware kunstenares met woorden en weet als geen ander hoe ze een setting neer met zetten en daarbij het gevoel van de lezer moet aanwakkeren. We staan met de hoofdpersonages langs de oevers, trekken door de oorlogsgebieden en onderzoeken het water. Door de beeldende schrijfstijl van de schrijfster zien we dit allemaal voor ons en voelen we dit ook. Zo steekt ze het boek bijvoorbeeld in met de doeltreffende omgeving-omschrijving: ‘It’s an early-summer afternoon in Nineveh, the sky swollen with impending rain. A strange, sullen silence was settled on the city: the birds have not sung since the dawn…’ We zitten meteen in het moment en voelen de onheilspel die eraan komt. Shafak zet deze manier van schrijven door in ‘There are Rivers in the Sky’ en zet daarmee een parel van een literair werk neer. Naast haar manier van schrijven is ook haar onderwerpbehandeling bewonderenswaardig. De schrijfster schuwt er niet voor terug om een groot scala aan onderwerpen naar voren te brengen die ze organisch in elkaar laat overgaan. Complimenten voor het brengen van een verhaal waaraan alles klopt, waarin alles staat als een huis en waar je uren in wilt blijven lezen!
Shafak brengt ons met ‘There are Rivers in the Sky’ wederom een parel van een verhaal. Een verhaal dat beklijft door de interessante verhaalverloop die begint met één waterdruppel, door de pakkende personages die goed doordacht zijn en de prachtige schrijfstijl van de schrijfster die maakt dat je het idee hebt dat je zelf in het verhaal zit. Een verhaal zoals we hem altijd willen zien, een verhaal om te koesteren en nog vaak te herlezen!