Cadence is onderdeel van een vooraanstaande familie, die altijd de schone schijn ophoudt naar de buitenwereld. Maar achter gesloten deuren gaat meer schuil dan je in eerste instantie zou verwachten. We lezen erover in ‘We Were Liars’ van E. Lockhart dat door uitgeverij Bonnier Books in een prachtig nieuw jasje is gestoken, namelijk dat van de Prime serie!
‘A beautiful and distinguished family.
A private island.
A brilliant, damaged girl; a passionate, political boy.
A group of four friends, the Liars, whose friendship turns destructive.
A revolution. An accident. A secret.
Lies upon lies.
True love.
The truth.
Read it.
And if anyone asks you how it ends, just LIE.’ (Uitgegeven door Bonnier Books)
E. Lockhart je zult haar naam vast wel eens voorbij hebben horen komen. Deze schrijfster weet namelijk als geen ander hoe ze pakkende YA pareltje neer moet zetten die je aan de pagina’s gekluisterd houden door haar geweldige schrijfstijl en de spanning in het verhaal. Iets dat ze ook zeker doet in ‘We Were Liars’. Het boek kwam alweer iets meer dan tien jaar geleden uit, maar is nu door Prime omgezet naar een spannende serie. Tijd voor de uitgeverij om het boek in een bijpassend jasje uit te brengen en wat voor een! Ik had het boek nog niet gelezen, tot nu, en kan je zeggen: wauw, wauw, wauw! Dit is een boek dat je meeneemt in een emotionele rollercoaster, dat je aan het denken zet en je telkens weer puzzelstukjes geeft om tot een einde te komen waar je nog dagen misschien wel maanden mee bezig bent. Bizar goed!
In ‘We Were Liars’ maken we kennis met de rijke Cadence. Als onderdeel van een vooraanstaande familie weet ze dat er maar een ding echt belangrijk is voor hen: zorgen dat de buitenwereld altijd denkt dat het goed gaat. Haar zomers op Beechwood Island, waar haar familie veel grond bezit, zijn de enige plek waar ze even tot rust kan komen. Totdat haar vader besluit om hun familie te verlaten en Cadence alleen achter blijft met haar moeder en de twee andere gezinnen waar haar familie uit bestaat. Om het nog erger te maken speelt er zich iets af dat nooit naar buiten mag komen. Een avond die haar leven compleet veranderd, maar wat er precies gebeurd is, dat blijft een zoektocht voor Cadence. Lockhart zet met Cadence een interessant personage neer. Iemand die het flink voor de kiezen heeft gekregen, in een familie leeft die alleen maar bezig is met de buitenwereld en daardoor haarzelf nooit echt heeft ontwikkeld. Haar liefde voor Beechwood zit diep, een plek waar ze haarzelf kan zijn en een fijne tijd kan beleven. Maar juist het wegvallen van deze plek zet alles op scherp en laat Cadence met andere ogen naar haar familie kijken. We volgen het verhaal door haar ogen, worden meegenomen in haar gedachtes door de meesterlijk gedetailleerde schrijfstijl van Lockhart. Door de ogen van Cadence maken we ook kennis met de andere personage in het verhaal, haar familieleden die tot in de details neer worden gezet. Zij geven het verhaal extra kleur en extra mysterie die je niet los zal laten.
‘Lockhart presenteert ons een verhaal dat een echte belevenis is!’
Lockhart presenteert ons een spannend verhaal, waarbij we erachter willen komen wat er die avond is gebeurd. Met een flink tempo neemt ze ons mee in dit verhaal, dat bol staat van de spannende momenten. Maar er is één component dat er voor mij echt uitspringt bij dit verhaal en dat is Lockhart’s schrijfstijl! In een soort dagboek achtige manier van schrijven, dat hier en daar wat weg heeft van de vrije versvorm vertelt ze ons het verhaal van Cadence. We worden dicht bij haar gebracht, alsof ze tegen ons praat en haar verhaal met ons deelt. Een intieme manier van schrijven die geweldig werkt! We worden echt meegezogen in het verhaal, ontdekken de details samen met het hoofdpersonage en voelen ons echt onderdeel van het verhaal. Iets dat alleen toe te schrijven is aan de prachtige manier van schrijven die wat vernieuwing in het genre brengt en dit verhaal voor mij echt uniek maakt. En dan hebben we het nog niet eens gehad over haar gevoel van het overbrengen van emoties. We voelen iedere emotie die Cadence doormaakt, doorleven ze met haar terwijl ze ze omschrijft. Dit maakt het voor mij dan ook een spannend verhaal dat je zeker soms de tranen in de ogen zal brengen. Wat als er iets is dat Lockhart onder de knie heeft dan is het wel het presenteren van een verhaal dat echt een belevenis is.
Het mag duidelijk zijn van de recensie hierboven dat ik meer dan fan ben van ‘We Were Liars’. Het is uitermate spannend, het pakt door de personages maar het is vooral uniek door de beeldende en gedetailleerde schrijfstijl van Lockhart die je zal verrassen. Ze presenteert ons een werk zoals we het nog niet eerder hebben gezien en dit smaakt zeker naar meer!